Δευτέρα 27 Αυγούστου 2012


«Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.»

Ποιος είπε πως τα ταξίδια είναι βαρετά; Ποιος είπε πως τα ταξίδια ξεκινάνε στον προορισμό;
Ένα ταξίδι χρειάζεται προγραμματισμό, προετοιμασία, οργάνωση. Ένα ταξίδι χρειάζεται την καλύτερη διάθεση, μια καρδιά ανοιχτή να δεχτεί τις εμπειρίες, υπομονή και πίστη πως όλα θα πάνε καλά.
Πόσο μάλλον το ταξίδι της ζωής μας προς τον Χριστό! Βέβαια, όταν έχεις συνοδηγό τον Χριστό δεν έχεις πολλά να φοβηθείς.
Υπάρχουν όμως στιγμές που η απόφαση της πορείας είναι δική σου ευθύνη. Έτσι απλά, για να δει ο Χριστός αν έχεις ακόμα τον ίδιο προορισμό στο μυαλό σου. Αυτές οι στιγμές φαντάζουν δύσκολες, ακατανόητες, μετέωρες. Υπάρχουν διαστήματα που πρέπει να πατάς το γκάζι και να κρατάς μόνος σου τον χάρτη. Που πρέπει να αποφασίσεις μόνος σου αν θα πας ευθεία, αριστερά, δεξιά. Αν θα πάρεις την ανηφόρα ή τον κατήφορο. Υπάρχουν ώρες, μέρες, μήνες ή και χρόνια που απλά θες να παρκάρεις το αμάξι και να κατέβεις! Που θες να κάτσεις εκεί που είσαι, να βρεις κι άλλους δυο και να κάνεις προορισμό σου το σημείο εκείνο. Κι ας μην είσαι ούτε στα μισά της διαδρομής! Μα σκέψου τι περιπέτειες χάνεις! Ποια καινούρια μέρη δεν θα δεις, ποιους νέους ανθρώπους δεν θα γνωρίσεις. Ποιους σοφούς ανθρώπους δεν θα συναντήσεις. Τι κουβέντες δεν θα ακούσεις, ποια λόγια δεν θα πεις. Ποιες εμπειρίες θα χάσεις, ποιες ομορφιές, μυρωδιές, χρώματα και γεύσεις μα πάνω από όλα σκέψου τον προορισμό που θα χάσεις! Για να φτάσεις στην Ιθάκη θα περάσεις από τις περιπέτειες, τις γνώσεις, τους Λαιστρυγόνες, τους Κύκλωπες και τον θυμωμένο Ποσειδώνα. Για να φτάσεις στον προορισμό σου, στον Χριστό σου, θα περάσεις από την προσευχή, την προσπάθεια, την εγκράτεια, την ταπείνωση. Θα περάσεις από την κορύφωση της καρδιάς σου αλλά κα την ύφεση της αγάπης σου. Θα περάσεις από τον πόθο Του αλλά θα περάσεις και από τα πάθη Του. Και αν σου τύχουν μια ή δυο, μπορεί και τρεις και τέσσερις τέτοιες δύσκολες στιγμές στην ζωή σου, πάτα γκάζι! Πάτα γκάζι για να φύγεις με μόνη σκέψη τον προορισμό και μίλα εσύ στον συνοδηγό σου. Το μόνο σίγουρο είναι πως ακούει…

Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2011

Φώτιζε Θεέ μου το δρόμο...

Δεν θα σχολιάσω το γεγονός ότι επιτρέψανε μια τέτοια σκανδαλιστική εμφάνιση σε ένα τέτοιο γεγονός (υποψηφιότητα εκπροσώπησης Αυστρίας για την eurovision 2012)… Δεν θα σχολιάσω καν τον συνδυασμό μάσκαρα/κραγιόν/κοτσίδες/μούσι… Ούτε θα σχολιάσω το πόσο εύκολα δέχεται και επικροτεί ο κόσμος την «διαφορετικότητα».
Αυτό που θα ήθελα να πω είναι πως αυτό το παλικάρι (?) ψάχνει να βρει αυτό που θα γεμίσει την ψυχή του σε λάθος μέρη. Έχει κλείσει τα μάτια του στην πνευματική διαφορετικότητα, στον ενθουσιασμό του Ενός, στην «έξαψη» της πίστης, στον θείο έρωτα και στο πνευματικό μεθύσι. Από την άλλη έχει ανοίξει σώμα και ψυχή στην σωματική διαφορετικότητα, στον ενθουσιασμό των πολλών, στην έξαψη της σάρκας, στον παροδικό έρωτα και στο μεθύσι του αλκοόλ. Δεν τον κρίνω για την ζωή που διάλεξε, απλά εύχομαι να ανοίξει την καρδιά του στον Χριστό σύντομα για να σταματήσει να αναλώνει το κορμί και την ψυχή του μάταια και να νιώσει πως είναι η αληθινή, μόνιμη και αιώνια χαρά. Η χαρά που ψάχνει...