Προσευχή για όλους;

Η προσευχή είναι ένα από τα όπλα του ταπεινού πιστού κατά των δαιμόνων και των λογισμών. Κυρίως, όμως, η προσευχή είναι η επικοινωνία μας με τον Θεό. Εκείνος μας μιλάει κάθε μέρα με το Ευαγγέλιο Του, με τους αγίους Του, με τα θαύματα Του. Μας μιλάει κάθε μέρα μέσα στην ψυχή μας με την σιγουριά Του και την αγάπη Του. Η δική μας απάντηση προς Αυτόν είναι η προσευχή.
Η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω πολλά για την προσευχή… δεν ξέρω αν υπάρχει συγκεκριμένος τρόπος που πρέπει να προσεύχεσαι, συγκεκριμένα λόγια, συγκεκριμένη ώρα. Τη δική μου προσευχή την κάνω κάθε βράδυ, έχοντας ηρεμήσει από το στρες της ημέρας, κι έχοντας βγάλει όλους τους λογισμούς από το μυαλό μου. Παίρνω στο κρεβάτι μου την εικόνα της Παναγιάς της Πορταΐτισσας (εικόνα αγαπημένη, αγορασμένη από ένα μοναχό έξω από το εκκλησάκι των Αγ. Αποστόλων στην Καλλιθέα) και κοιτάζοντας το πάντα γλυκό (αν και τραυματισμένο) πρόσωπό της, ανοίγω την καρδιά μου. Την ευχαριστώ για την μέρα που πέρασε, της ζητάω δύναμη και φώτιση για την μέρα που θα ακολουθήσει και την παρακαλώ για όλα μου τα μαράζια. Ό,τι μπορεί να απασχολεί τους αγαπημένους μου, τους φίλους μου και τους γνωστούς μου γίνεται μαράζι δικό μου και παράκλησή μου προς την Παναγία. Είναι, άλλωστε, μητέρα και προστάτιδα όλων.

Το τελευταίο καιρό προσεύχομαι, εκτός των άλλων, για μια γυναίκα και τον γιο της. Μα μια απορία γεννήθηκε στο μυαλό μου χθες το βράδυ… αν η γυναίκα και ο γιος της δεν πιστεύουν στον Θεό, αν Τον έχουν αρνηθεί ή δεν Τον έχουν γνωρίσει ποτέ, τότε ο Θεός θα ακούσει την προσευχή μου; Θα τους δώσει την βοήθεια που Του ζητάω;

Έχει ή δεν έχει νόημα να προσεύχεσαι, όχι μόνο για την ευδαιμονία και ευτυχία των πιστών μα και για την σωτηρία των άπιστων ή αλλόθρησκων;