Μικρή απορία

Δεν ξέρω πολλά πράγματα για τις θρησκείες πέρα από λίγες βασικές θεωρίες. Δεν ξέρω τι πρεσβεύουν, με ποιο τρόπο λατρεύουν τον Αλλάχ τους, τον Σίβα ή τους γκουρού τους. Δεν έχω ακούσει ποτέ κηρύγματά τους και δεν γνωρίζω τι διδάσκουν. Αυτό που όμως παρατήρησα για τον Ελληνικό Ορθόδοξο Χριστιανισμό είναι ότι πρόκειται για μια θρησκεία που σε κάθε προσευχή, παράκληση και ψαλμό μιλάει στο πρώτο πληθυντικό πρόσωπο. Πρόκειται για μια θρησκεία που το «εγώ», το «με» και το «μου» τα αναβιβάζει στην πιο ολοκληρωμένη και αδελφοποιημένη μορφή του «ἡμᾶς» , «ἡμῖν» και «ἡμῶν». (Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς… και Δέσποτα συγχώρησον τας ανομίας ημίν, Αγιε επίσκεψαι και ίασαι τας ασθαινείας ημών κτλ.) Μέσα σε όλα τα άλλα που μπορεί να σημαίνει, ο πρώτος πληθυντικός δείχνει σε όλους μας την μικρότητα, την αδυναμία, την αμαρτία αλλά και την προσπάθεια, τον αγώνα και ελπίδα όλων των Ορθοδόξων Χριστιανών, και όχι μόνο του εαυτού μας. Την θαυμάζω την θρησκεία μας γι’ αυτό! Σε βοηθάει σιγά-σιγά να καταπατήσεις το εγωισμό σου, να σκέφτεσαι όχι μόνο τον μικρό εαυτό σου αλλά τον διπλανό σου. Σε κάνει σιγά-σιγά να σκέφτεσαι την δική του ανάγκη, να πονάς με τον δικό του πόνο, να προσεύχεσαι για τις δικές του αμαρτίες. Και ο διπλανός ου να κάνει το ίδιο για τον διπλανό του. Κι έτσι οι προσευχές κι οι παρακλήσεις μας γίνονται πιο δυνατές, πιο ηχηρές και ίσως τελικά πιο αποτελεσματικές.
Μια απορία, όμως, έχω για μικρή ευχούλα… «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με» ή «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με». Μια νοερά προσευχή με δύναμη απέραντη, με λόγια ταπεινά και ελπιδοφόρα. Με την βοήθεια του κομποσκοινιού μπορεί να ειπωθεί εκατοντάδες φορές μέσα στην μέρα -και την νύχτα. Τόσο σύντομη που λέγεται και στις πιο ακραίες δύσκολες στιγμές μα τόσο μεγάλη που νικάει το ταγκαλάκι* με κάθε συλλαβή της! Μα γιατί δεν λέει «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον ἡμᾶς»; Γιατί σε αυτή την προσευχή -παράκληση ελέους- σκεφτόμαστε τον εαυτό μας; Δεν είναι εν μέρει εγωιστικό; Και είναι λάθος να ζητάμε το έλεος όλων μας; Σημαίνει ότι δεν επικεντρωνόμαστε στα δικά μας πάθη και παραστρατήματα;
Αυτήν την απορία έχω εδώ και μέρες… και μέχρι τώρα την δική μου νοερά ευχούλα την λέω και με τους δύο τρόπους -μέχρι να λύσω την απορία μου!


*Την λέξη ταγκαλάκι την χρησιμοποιούσε ο γέροντας Παΐσιος αναφερόμενος στον διάβολο. Είναι μια λέξη που προτιμώ να χρησιμοποιώ κι εγώ!