Κάθε μέρα Χριστούγεννα

Χριστούγεννα… η γέννηση του Χριστού, η αλλαγή της πορείας της ανθρωπότητας.
Η εποχή των Χριστουγεννιάτικων δέντρων, των δώρων και των μελομακάρονων. Η εποχή του κουραμπιέ, των λαμπιονιών και των κόκκινων Άγιων-Βασίληδων. Η εποχή των αγορών, των πολυκαταστημάτων, των αρπαχτών. Αλλά ευτυχώς και η εποχή που οι καρδιές μαλακώνουν, τα λόγια γλυκαίνουν και οι άνθρωποι προσφέρουν κάτι από την καρδιά τους ή το βιος. Μια εποχή που δυστυχώς όμως, κρατάει μόνο λίγες μέρες! Και αναρωτιέμαι… αφού φαίνεται πως μπορούμε να δώσουμε, αφού φαίνεται πως μπορούμε να σκεφτούμε τον συνάνθρωπο μας, αφού φαίνεται πως μπορούμε να βάλουμε το χέρι στην τσέπη –έστω για ένα ευρώ, γιατί δεν το κάνουμε συνέχεια; Γιατί δεν σκεφτόμαστε κάθε μέρα αυτά τα καημένα παιδάκια που λιώνουν σε κάποια τριτοκοσμική, δύσμοιρη χώρα; Γιατί δεν απλώνουμε κάθε μέρα το χέρι σε αυτόν που πέφτει κάτω; Γιατί δεν πηγαίνουμε κάθε μέρα στον άρρωστο που λαχταράει παρέα; Γιατί δεν δίνουμε κάθε μέρα λίγο από το φαί μας ή τα ευρώ μας στους άπορους και αζήτητους της γειτονιάς μας; Και κυρίως, γιατί κάθε μέρα βάζουμε τον εαυτό μας πάνω από όλους και όλα;
Οι περισσότεροι αυτόν τον καιρό θέτουν στόχους και παίρνουν αποφάσεις για τον καινούργιο χρόνο που πλησιάζει. Θα κόψω το κάπνισμα, θα κάνω 2 ταξίδια στο εξωτερικό, θα πάρω προαγωγή, θα γυμνάζομαι, θα αγοράσω αμάξι κτλ κτλ. Αποφάσεις που αφορούν τον εαυτό μας και μόνο!
Εγώ μόνο μια απόφαση θα πάρω για φέτος και παρακαλώ τον Θεό για 2 πράγματα. Να μπορέσω να πραγματοποιήσω την απόφασή μου και να «ζηλέψουν» κι άλλοι! Η απόφασή μου για φέτος είναι ότι για μένα θα ξημερώνει Χριστούγεννα κάθε μέρα! Χωρίς τα λαμπιόνια και τους κουραμπιέδες, χωρίς τα δέντρα και τα δώρα, αλλά με την μαλακή καρδιά, τα γλυκά λόγια και την προσφορά μου όπου χρειαστεί!

Χρόνια Πολλά!